کد مطلب:12126 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

امروزه كتابهاي بسياري با نامهاي متفاوت وارد بازار شده است كه براي هر كاري و بيماري ها و مشكلي آيهاي يا حديثي آوردهاند كه چاره ساز اين مشكل است البته بسياري از اين آيه ها و اعمال ـ به نظر من ـ خرافات و دروغهايي است كه به نام حديث جعل كردهاند. آيا اين كتاب ها صحيح است؟

خداوند متعال قرآن را شفاي آن چه در دلها و افكار است و نيز شفاي امراض جسماني، معرفي فرموده است. هرگاه قرآن ذاتاً شفا شد، هرگز مرضي در آن راه نمييابد و اگر شخصي به قرآن مراجعه كرد، بدون شفا و درمان باز نميگردد. چنان كه حضرت عليميفرمايد: از اين كتاب بزرگ الهي و آسماني براي بيماريهاي خود شفا بخواهيد و براي حل مشكلاتتان از آن ياري بطلبيد; چون در اين كتاب، درمان بزرگترين دردها كه كفر و نفاق و تباهي و گمراهي است وجود دارد.( ر.ك: نهجالبلاغه، ترجمه: فيضالاسلام، خطبه 175، ص 567، چاپ تهران، نسخة خطي. )

و هر كس به محضر قرآن بيايد و آن را بفهمدو بپذيرد و عمل كند، به طور قطع مرضهاي درونياش از بين ميرود. افزون بر اين، قرآن كريم در مقام پيشگيري مرض نيز با بياني رسا و متين سعي ميكند تا انسانها به امراض فكري و قلبي دچار نشوند.

قرآن مجيد هم ضعفها و مرضهايي را كه مربوط به حكمت نظري است، با برهان شفا ميدهد و هم مرضهايي را كه مربوط به حكمت عملي است، با تهذيب و تصفية دل، بهبود ميبخشد. تمام بيماريهاي اعتقادي و اخلاقي انسان را درمان ميكند و جهل را كه بدترين بيماري دروني است، با علم درمان ميكند و شك را با يقين، اندوه را با آرامش، ترس را با اميد، اضطراب را با عزم و... برطرف ميسازد; همچنين قرآن كريم امراض جسماني را نيز شفا ميدهد; چنان كه در روايات ائمه: بدان اشاره شده است.( مفاتيحالجنان، شيخ عباس قمي، بخش خواص سور و آيات قرآن كريم، ص 802 ـ 811، انتشارات فاطمهالزهرأ3. )

روايات متعددي در مورد طلب شفأ از آيات و سورههاي قرآن نقل شده كه مرحوم علامه مجلسي; در كتاب بحارالانوار، ج 92، باب فضائل سُوَرِ القرآن و آياته، جمعآوري كرده است. در اين بين طلب شفأ به سورة حمد و توحيد، از تأكيد بيشتري برخوردار است; چنان كه از كتاب طبّ الأئمه از امامباقر7 نقل شده كه فرمود: من لميبرئه سورة الحمد و قل هو اللّه أحد لميبرئه شيء، و كل علّة تبرئها هاتين السورتين(بحارالانوار، ج 92، ص 234، ح 19. ) از مكارمالاخلاق از امام صادقنقل شده كه حضرت فرمود: لو قرأت الحمد علي ميّت سبعين مرّة ثم ردّت فيه الروح ما كان عجباً.( همان مدرك، ص 257. ) ناگفته نماند كه در اثربخشي آيات قرآن شرايطي وجود دارد; مانند اين كه شفا يافتن، منافي با مصلحتي بزرگتر نباشد; چرا كه ممكن است يك بيماري به جهت مصلحتي مهم باشد; همچنين شخص متوسل به آيات قرآن بايد با اطمينان و يقين به اين كار بپردازد و شرايطي ديگر... .

البته بايستي توجّه داشت كه ما نميخواهيم بگوئيم هر حديثي كه شما در هر كتابي ديديد درست است زيرا در ميان آنان كه كتاب مينويسند كساني هستند كه از دقّت كافي و يا تخصص كافي بهرهمند نيستند به طور مثال برخي كساني كه كتاب مينويسند با حديث و يا زبان عربي ـ كه قرآن و احاديث ما به آن زبان ميباشند ـ آشنا نيستند و در ترجمة آيات و احاديث و يا بيان مقصود خداوند و يا ائمة معصومين: اشتباه كنند و مطلبي ارائه ميدهند كه به هيچ وجه با آن چه خداوند و يا ائمه معصومين: ميخواستهاند بگويند مطابقت ندارد و يا آن كه نويسنده با فنّ حديث آشنا نبوده و احاديثي را كه دشمنان تشيع جعل كردهاند و به امامان: نسبت دادهاند. به عنوان احاديث واقعي ترجمه ميكنند و چاپ ميكنند.

به همين جهت شما بايد ـ در صورتي خود آشنا با اين فنون نيستيد ـ به كتبي كه علماي معتبر و سرشناس اسلام نوشتهاند و علماي برجستة امروز آنها را به ما معرفي ميكنند، مراجعه كنيد. و در اين رابطه حتماً از روحانيّت آگاه كمك بگيريد و احياناً اگر حديثي به نظر شما عجيب آمد با آنان ـ و يا با مراكز معتبري كه اين گونه كمك ها را به جوانان مؤمن مينمايند ـ در ميان بگذاريد.